Kościół Parafialny w Łukowej

Pierwszy kościół drewniany powstał w 1408 r. z inicjatywy właścicieli wsi Łukowa - Klemensa Niemszy, kasztelana czechowskiego i jego żony Małgorzaty. Kościół farny p.w. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny został uposażony dziesięcinami wybieranymi z dwóch ról i łąk dworskich. W okresie reformacji, w 1551 r. kościół zmieniony został na zbór protestancki, którego rekatolizacji dokonano dopiero w drugiej lub trzeciej dekadzie XVII wieku. W XVIII wieku klucz łukowski przeszedł na rodzinę Szaniawskich. Jeden z jej przedstawicieli - Jozafat, starosta chęciński - ożenił się z Anną z Ossolińskich, córką podskarbiego koronnego Franciszka, która w 1753 r. ufundowała nowy drewniany kościółek p.w. Pocieszenia Matki Boskiej, w miejsce dawnego, zdewastowanego. Z czasem zaczął popadać w ruinę, podjęto więc decyzję o budowie nowej, murowanej świątyni, którą ukończono w 1901 r. W 1902 kościół został konsekrowany pw. Przemienienia Pańskiego. Zbudowany jest on na planie krzyża, z przyległą doń kaplicą Bierzyńskich. Konsekrował go ponownie w 1958 r.  bp Jan Jaroszewicz.

W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII w., namalowany na wzór Santa Maria Maggiore, ubrany w sukienkę z 1638 r. Pochodzi on ze starego kościoła, podobnie jak dwa boczne ołtarze i zabytkowa chrzcielnica. Polichromię w latach 1971-1973 namalował Piotr Wróblewski, wprowadzając oryginalną symbolikę, szczególnie w stacjach Drogi Krzyżowej. Zostały w nią wkomponowane znane postaci ze współczesnej historii regionu, kraju, a nawet świata – np. Mahatma Gandhi, ks. dr Wacław Radosz (dawny proboszcz parafii) czy pochodząca z tych terenów tercjarka.